Tekst 2

Temat przeniesiony do archwium.
Niektórzy uważają, że samobójca to TCHÓRZ, inni, że nie. A ja nie wiem co mam o tym myśleć. Dla mnie to jak pytanie co jest ważniejsze: słońce czy księżyc? Lecz nie o tym chciałem pisać. Samobójstwo? To dla słabych dziwaków. Tak kiedyś myślałem. Zresztą nadal tak myślę... Tylko, że lepiej rozumiem. Samobójstwo? Mówi się, że to dla przegranych, dla tych co boją się własnych problemów i wybierają najbardziej żenującą próbę ucieczki... Tak się mówi i chyba słusznie
Samobójstwo? Podobno strach. Są takie momenty w życiu, kiedy nam się wydaje, że nie przeżyjemy kolejnego dnia, że życie jest pełne męki i cierpień. Wtedy stajemy się nadpobudliwi, agresywni albo niepokojąco spokojni... Jesteśmy skłonni wyrzucić, zdeptać nasze marzenia, cele. Błądzimy w myślach, wierzymy, że nie mamy celu... Nie chcemy już marzyć, kochać, to za bardzo boli... Każdy wie, że jakby teraz odszedł pozostawi po sobie niedokończone sprawy... Samobójca?! Czy jest w tym coś złego??? Czy muszę żyć w cierpieniu??? Dla kogo żyję??? Jaki jest tego cel??? Te pytania na pewno każdy zna...

Algunos piensas que suicida es cobarde, los demas que no. Y no se que piensar en esto. Para mi es asi como pregunta por ejemplo "Que es mas importante: sol o luna? Pero no quise escribir de eso. Suicidio es para excentircos debiles. Una vez he pensado asi sólo que entiendo mejor suicidio. Se dice que eso es para ... ( nie umiem tego przetlumaczyc) que tienen miedo de sus (propias) problemas y eligen el mas .... prueba la huida. Asi se dice y probablamente y justo. Suicidio parece que miedo (temor) Son esos momentos en la vida cuando nos parece que no sobrevivimos siguientes dias (może tu lepiej proximos) que la vida es llenos torturas, sufrimientos. Entonces nos hacemos (nie wiem jak jest nadpobudliwy) agrsivos o tranquilos . Somos inclinados que podemos echar, patear nuestros sueńos, objetivos. Erramos en pensamientos, creemos que tenemos objeticos. Ya no queremos sońar, amar porque lo duele mucho. Cada persona sabe que si se vaya ahora deja de antras sus asuntos. Suicida. Que es algo malo en esto? Tengo vivir en sufrimiento? Para quien vivo? Cómo es eso objetivo. Esas preguntas casa persona sabe
Co to k..wa? Jakieś wypracowania do szkoły? Czy się uczysz pamiętnik po hiszpańsku pisać...
Nie kurwuj mi tu prosze!! A tak na marginesie to bardzo duże poczucie humoru masz Krzysiu :D
Tak raczej to pierwsze niż drugie. tak do szkoly. Nie pisze pamietnika po hiszpansku :(
Jeśli do szkoły, to strasznie dużo tego. A postępy marne...
Tak wyglada moja wersja tekstu, nie ma duzego sensu, taka filozofia dla ubogich, ale mozna sie pobawic slownictwem :)

Algunos piensan que un suicida es un cobarde, otros no opinan lo mismo. Pero yo no sé que pensar sobre este problema. Para mi es es como hacerme la pregunta: ¿qué es más importante: el sol o la luna? ( to porownanie nie jest trafne , ale masz tlumaczenie tego)  Pero no quiero escribir sobre esto. ¿El suicidio? Para la gente débil y rara. Así pensaba yo antes. Bueno, hoy opino igual… Pero creo que entiendo mejor el problema.¿ El suicidio? Se dice que es cosa de perdedores, para los que tienen miedo de susu problemas y escogen la salida más vergonzosa. Así opina la gente y creo que con razón.
¿ El suicidio? Dicen que es como el miedo. Hay momentos en la vida cuando creemos que no somos capaces de sobrevivir un día más, que la vida está llena de sufrimiento y agotamiento. Entonces nos convertimos en personas hiperactivas, agresivas o sospechadamente tranquilas…Tendemos a renunciar los sueños y fines… Ya no queremos tener más ilusiones, amar, nos resulta demasiado doloroso…Todo el mundo sabe que si se va ahora, dejará muchos asuntos sin resolver…¿Un suicida? Hay algo malo en eso? ¿Acaso tengo que vivir sufriendo? ¿ Para quién vivo? Cuál es mi destino ? Seguro que cada uno se ha preguntado eso…

« 

Życie, praca, nauka

 »

Brak wkładu własnego