Odpowiedz do dizartes (i do wszystkich, którzy maja chec czytac):
uzycie trybu "subjuntivo" lub "indicativo" po spójniku "aunque" zalezy od tego, czy mówiacy jest pewny, ze przeszkoda, jaka wyraza zdanie podrzedne, jest realna czy tez tylko odbierana jako taka przez sluchajacego.
Tak wiec mozemy powiedziec:
1. Aunque no me ves ni me oyes, mi corazón está junto a ti. (wiem, ze moje serce nie moze realnie byc blisko kogos, kto mnie nie widzi ani nie slyszy; ale nawet wówczas moje serce jest przy tej osobie). = Ty mnie nie widzisz ani nie slyszysz, ale moje serce jest przy tobie.
2. Aunque no me veas ni me oigas, mi corazón está junto a ti (tutaj osoba sluchajaca -odbiorca komunikatu- ma pewne obiekcje, niedowierza, dlatego uzywam "subjuntivo". = Moje serce jest przy tobie, nawet gdyby ci sie wydawalo, ze to niemozliwe, bo mnie nie slyszysz ani nie widzisz.
W obu tych przypadkach, zdanie glówne jest w czasie terazniejszym.
Kolezanka beaI sprytnie wylawirowala w swoim tlumaczeniu stawiajac czasownik zdania glównego w czasie przyszlym (estará), gdyz wówczas PRZEWAZNIE zdanie podrzedne bedzie w "subjuntivo", bo to jest jeszcze cos nie istniejacego. Oto dwa przyklady:
Aunque llueve, iré al cine. = Chociaz pada, pójde do kina. (wiem, ze juz pada)
Aunque llueva, iré al cine. = Nawet gdy bedzie padac, pójde do kina (jeszcze nie pada, ale moze padac).
Mam nadzieje, ze pewne rzeczy zostaly wyklarowane.
Pozdrawiam :)