Po pierwsze to dziwi mnie, ze jeszcze nie wiedziales/as o istnieniu dopelnienia blizszego i dalszego. Za moich czasów przerabiano ten temat (choc na poziomie bardzo wstepnym) juz w drugiej klasie szkoly podstawowej.
Odnosnie zaimków osobowych, to jest podobnie w jezyku polskim. Istnieja formy akcentowane (w bierniku i dopelniaczu: mnie, ciebie, jego / w celowniku: mnie, tobie, jemu) oprócz form nieakcentowanych, które maja charakter enklityk (w bierniku: mie, cie, go / w celowniku: mi, ci, mu).
W liczbie mnogiej (i w r.zenskim 3 osoby l.pojed - ja / jej) forma akcentowana i nieakcentowane sa takie same.
Przyklady:
Widzisz go ? - ¿Lo ves?
Kogo widzisz ? Jego czy mnie? - ¿A quién ves? ¿A él o a mí? (¿Lo ves a él o me ves a mí?)
Nie widze cie = No te veo. > Nie widze ciebie, lecz jego = No te veo a ti, sino a él (No te veo a ti; lo veo a él).
Nie widze go = No lo veo. > Nie widze jego, lecz ciebie = No lo veo a él, sino a ti (No lo veo a él; te veo a ti).
Nie widze jej = no la veo. > Nie widze jej, lecz jego. = no la veo a ella, sino a él (No la veo a ella; lo veo a él).
Jedyna cecha charakterystyczna w hiszpanskim jest to, ze w pewnych przypadkach zaimek osobowy pojawia przed przedstawieniem rzeczownika, co mozna uwazac za niezbyt logiczne, bo zaimki maja funkcje "anaforyczna", czyli musza odnosic sie do czegos juz wspomnianego poprzednio.
Np. zdanie "Powiedzialem to mojemu ojcu" - "se lo he dicho a mi padre".
Tutaj zaimek "se = le" w funkcji dopelnienia dalszego pojawia sie wczesniej niz rzeczownik "padre", który jest jadrem syntagmy "a mi padre" zastepowanej przez zaimek "le" (w tym kontekscie "se" bo nie mozna laczyc zaimków "le lo").
Jak maszz jeszcze jakies watpliwosci, to pytaj.
:)