Bardzo proszę o przetłumaczenie:)

Życie nie jest niczym innym jak podróżą pociągiem:
składającą się z wsiadania i wysiadania,
naszpikowanym wypadkami, przyjemnymi niespodziankami oraz głębokimi smutkami


Rodząc się, wsiadamy do pociągu i znajdujemy tam osoby, z którymi myślimy być zawsze podczas naszej podróży: naszych rodziców.

Niestety,
prawda jest inna.

Oni wysiadają na jakiejś stacji pozbawiając nas swojej czułości, przyjaźni i niezastąpionego towarzystwa.


Jednak to nie przeszkadza, by wsiadły inne osoby, które staną się dla nas bardzo szczególne.

Przybywają nasi braci, przyjaciele i cudowne miłości

Wśród osób, które jadą tym pociągiem, będą takie, które robią sobie zwykłą przejażdżkę;
Takie, które wywołują w podróży tylko smutek...

Oraz takie, które
krążąc po pociągu będą zawsze gotowe do pomocy potrzebującym

Wielu wysiadając pozostawi ciągłą tęsknotę...

inni przejdą tak niezauważenie, że nie zdamy sobie sprawy, że zwolnili miejsce.



Ciekawe jest,
że niektórzy pasażerowie,
którzy są przez nas najbardziej ukochani, zajmą miejsca w wagonach najbardziej oddalonych od naszego.

Dlatego będziemy musieli przebyć drogę oddzielnie,
bez nich.

Oczywiście,
nic nam nie przeszkadza,
by w trakcie podróży porozglądać się
-choć z trudnością -
po naszym wagonie
i dotrzeć do nich...




Ale niestety, nie będziemy już mogli usiąść przy ich boku, ponieważ miejsce to będzie już zajęte przez inną osobę.
Nie ważne; ta podróż właśnie tak wygląda:
pełna wyzwań, marzeń, fantazji,
oczekiwań i pożegnań...
Ale nigdy powrotów.



A zatem, odbyjmy naszą podróż w możliwie najlepszy sposób.



Próbujmy zawierać znajomości z każdym pasażerem szukając w każdym z nich ich najlepszych cech.
Pamiętajmy, że zawsze w jakiejś chwili w podróży oni mogą bełkotać i prawdopodobnie będziemy musieli ich zrozumieć…

Ponieważ nam również wiele razy będzie plątać się język, i będzie ktoś, kto nas zrozumie.

Wielka tajemnica na końcu polega na tym,
że nigdy nie będziemy wiedzieć na jakiej stacji wysiadamy,
ani gdzie wysiądą nasi towarzysze,
ani nawet ten,
który zajmuje miejsce
przy naszym boku.

Zastanawiam się,
czy kiedy wysiądę z pociągu,
poczuję nostalgię...
Wierzę, że tak.

Oddzielić się
od niektórych przyjaciół,
z którymi odbywałem podróż
będzie bolesne.
Pozwolić,
by moje dzieci pozostały same, będzie bardzo smutne.
Ale chwytam się nadziei,
że kiedyś przybędę na stację główną i zobaczę
jak przybywają z bagażem,
którego nie posiadali przy wsiadaniu.

Uszczęśliwi mnie myśl,
że współpracowałem
przy tym,
by ich bagaż
rósł i stawał się
bardziej wartościowy.



Mój przyjacielu, sprawmy, by nasz pobyt w tym pociągu był spokojny i wart starań.

Róbmy tak, by gdy nadejdzie chwila wysiadania, na naszym pustym miejscu pozostała tęsknota i miłe wspomnienia dla tych, co kontyuują podróż.



Tobie, gdyż jesteś częścią mojego pociągu, życzę...





¡¡¡Szczęśliwej podróży!!!

wiem zwariowałam ,ale kto przeczyta te słowa bedzie myślał ,że to o nim
.Proszę może ktoś się zlituje i przetłumaczy mi tę książkę

a co to za ksiazka ? i jakegoo autoraa bo mi sie tezz bardzoo podobaa

hehe...książka to jest tylko taka przenośnia ze względu na długość tekstu;) pozdrawiam cieplutko i cieszę się, ze Ci się spodobała:) I wznawaim prośbę o tłumaczenie:) Pozdrawiam!

http://ns30489.ovh.net/~zorrro/podroz0.html


a oto link do strony z której wziełam słowa....

miłego czytania i wielu refleksji!!

ooo dziekuje Ci bardzoo :*
buxka pozdrawiam ;)

To moja wersja, ale niech ktos powstawia akcenty:)

La vida no es otra cosa que el viaje en el tren. Consiste en subir y bajar, esta llena de acontecimientos, sorpresas agradables y tambien profundas tristezas.
Cuando nacemos, subimos al tren y nos encontramos con las personas con quienes pensamos siempre seguir durante nuestro viaje: a nuestros padres.
Pero la verdad es otra.
Ellos se bajan en alguna estacion, privandonos de su ternura, amistad y compąnia imposible de sustituir.
Pero eso no impide que suban otras personas, que seran para nosotros especiales.
Llegan nuestros hermanos, amigos y amores maravillosos.
Entre las personas que viajan en este tren, habra quien solamente se hace un viajecito.
Algunas que solo provocan la tristeza durante el viaje… pero tambien habran otras que dan las vueltas durante el viaje, ofreciendo su ayuda a los necesitados.
Muchos de los que bajen del tren, dejaran la continua ańoranza…y otros pasaran sin dejar huella hasta este punto que no nos demos cuenta de que habian dejado asientos libres.
Es curioso que algunos pasajeros que son los mas queridos por nosotros, tomaran asientos en los vagones mas apartados de nosotros.
Por eso tendremos que continuar el viaje por separados, sin ellos
Claro, nada nos impide durante el viaje tener ojos bien abiertos ,- aunque nos cueste-, para poder buscarles con la mirada en nuestro vagon y llegar a ellos.
Pero por desgracia, ya no podremos sentarnos junto a ellos porque asiento al lado suyo ya estara ocupado por otra persona.
No importa, este viaje es asi: lleno de desafios, ilusiones, fantasias, deseos y despedidas...
Pero nunca de regresos.
Por eso hagamos nuestro viaje de la mejor manera posible.
Intentemos conocer a cada pasajero, buscando en cada uno de ellos, solamente las mejores virtudes.
Recordemos que en algun momento del viaje ellos pueden hablar sin claridad y lo mas probable tengamos que llegar a entenderles...
Es que a nosotros tambien muchas veces se nos ira la claridad del habla y habra alguien quien nos entendera.
El gran misterio consiste en que nunca llegaremos a saber en que estacion nos bajamos y donde bajaran nuestos compańeros, nisiquiera este que esta a nuestro lado
Ahora me lo estoy preguntando que si sentire la nostalgia cuando me baje del tren….
Espero que si.
Separarse de algunos compańeros del vaieje sera doloroso.
Dejar que nuestros hijos se queden solos sera muy triste
Pero me agarro a la esperanza que algun dia legare a la estacion central y vere como llegan con su equipaje, al cual no lo tenian al empezar el viaje.
Me hara feliz pensar que habia colaborado en la creacion de este equipaje para que crezca y tenga mas valor.
Amigo mio, hagamos algo para que nuestra estancia en este tren sea tranquila y valga la pena.
Hagamos cosas asi de bien para que cuando llegue el momento de bajarnos, en nuestro asiento vacio se quede la ańoranza y bonitos recuerdos en la memoria de aquellos que coninuaran el viaje.

A ti, por formar parte de mi vida, te deseo

Feliz viaje!!!!







¡¡¡Szczęśliwej

dziękuję Ci bardzo mocno! Ty to się przeze mnie napracujesz.....;) buźka i gorąco pozdrawiam!!!

no tak, ale ten tekst bardzo mi się podobał i z przyjemnością się z nim pobawiłam :), pozdrowionka

La vida no es otra cosa que el viaje en tren. Consiste en subir y bajar, está llena de acontecimientos/coincidencias, sorpresas agradables y también de profundas tristezas.
Cuando nacemos, subimos al tren y nos encontramos con personas con quienes pensamos compartir siempre nuestro viaje/viajar siempre: con nuestros padres.
Sin embargo, la verdad es diferente.
Ellos bajan en una estación, privándonos de su ternura, amistad y compañía insustituible.
Sin embargo, esto no impide que suban otras personas que sean especiales para nosotros.
Llegan nuestros hermanos, amigos y amores maravillosos.
Entre personas que viajan en este tren estará alguien haciendo un viajecito y
alguien que sólo provocará la tristeza durante el viaje... y estará alguien que dando las vueltas en el tren, ofrecerá su ayuda a los que la necesiten.
Muchos de los que bajen del tren, dejarán la continua añoranza...y otros desaparecerán sin darnos cuenta de que habían dejado asientos libres.
Es curioso que algunos pasajeros, los más queridos por nosotros, tomen asientos en los vagones más apartados de nosotros. Por eso tendremos que continuar el viaje separados.
Por supuesto, nada nos impide buscarlos durante el viaje, aunque nos cueste, y unirnos con ellos.
Por desgracia no podremos sentarnos junto a ellos ya que el asiento a su lado estará ocupado por otra persona.
No importa, este viaje es así: lleno de desafíos, ilusiones, fantasías, deseos y despedidas...
Pero nunca de regresos.
Por eso tenemos que pasar/pasemos nuestro viaje en la mejor manera posible.
Intentemos conocer a todos los pasajeros buscando en ellos lo mejor.
Recordemos que en algún momento del viaje podrán hablar sin claridad y que probablemente tendremos que intentar entenderlos.

bardzo wszystkim dziękuje za wasza pracę ...jesteście kochani