Przede wszystkim musisz wiedzieć, która sylaba danego wyrazu jest akcentowana (czyli czy jest to aguda, llana, etc.)
agudas:
mają akcent graficzny wtedy, gdy wyraz kończy się na samogłoskę albo spółgłoskę
n lub
s
np: Per
ú, sal
ón, viv
ís
llanas:
mają akcent graficzny tylko wtedy, gdy kończą się na spółgłoskę inną niż
n i
s
np. f
ácil, Gonz
ález
esdrújulas:
zawsze mają akcent graficzny
np. l
ámpara, mam
ífero
Akcent graficzny stosuje się również do rozróżnienia słów i nie zmienia on akcentu, który słyszymy:
1. w pytaniach:
dónde, cuál, cómo, quién, qué, cuándo, cuánto
Służy tylko do odróżnienia, że jest to pytanie.
2. w monosylabach:
np. tu - twój; tú - ty
si - jeżeli, czy; sí - tak
se - pronombre i reflexivo; sé - 1os. l. poj od 'saber'
mas - ale; más - więcej, bardziej
solo/a - sam(a); sólo - tylko
I jeszcze jedna zasada, która może Ci bardzo pomóc:
samogłoski w języku hiszpańskim dzielą się na zamknięte [
i,
u] i otwarte [pozostałe]
1. jeżeli stoją obok siebie samogłoska zamknięta i otwarta (np.
ie,
ia) to naturalnie akcentuje się samogłoskę otwartą. Jeżeli chcemy zaakcentować samogłoskę zamkniętą, musimy postawić nad nią akcent graficzny
np. tio - t
ío, via - v
ía
2. działa to też w drugą stronę, np. w Pretérito Indefindo:
Dawniej trzeba było pisać dió (dar), vió (ver)
Jakiś czas temu RAE zmieniło tę regułę i teraz pisze się: dio, vio (a akcent i tak jest w tym samym miejscu)
a na jakim poziomie teraz jesteś, bo nie wiem, czy tłumaczy Ci też akcenty w słowach złożonych?