Spójniki pero i sino

Może ktoś mi wyjaśnić różnicę w stosowaniu spójników pero i sino?

"Sino" stosujesz po przeczeniu:

No es mío, sino tuyo. - Nie jest mój, lecz twój.

"Sino" odpowiada polskiemu "lecz".



"Pero" stosujesz tak jak polski "ale":

Quisiera salir, pero no tengo tiempo. - Chciałbym wyjść, ale nie mam czasu.

jedno pytanie nie w temacie;)

Quisiera salir, pero no tengo tiempo.

>jedno pytanie nie w temacie;)
>
>Quisiera salir, pero no tengo tiempo. imper. + indicativo? :)

A dlaczego nie...?

Dzięki za wyjaśnienie spójników:)
Co do subjuntivo imperfecto to chyba można użyć właśnie w takim kontekście, bo ze zdania wynika, że czynność jest mało prawdopodobna do wykonania? Dobrze kombinuję?;>

no sé, dlatego pytam ;)
Twój przykład dotyczy przeszłości czy przyszłości (pierwsza część)?

Po prostu tak się mówi:

Quisiera hacer una pregunta. - Chciałbym zadać pytanie.

Quisiera haber crecido en una familia muy rica. - Chciałbym wyrosnąć w bardzo bogatej rodzinie.

Jest to wyrażenie grzecznego życzenia, albo też pragnienia.