Francuski językoznawca Martinet wymyślił
prawo podwójnej artykulacji, wskazujące szczególność języka, który dzieli się według dwóch "podziałów": na jednostki o funkcji znaczeniowej czyli semantycznej ("słowa", tzw.
monemy) i na jednostki o funkcji wyłącznie dystynktywnej, fonicznej, same pozbawione sensu (
fonemy).
Podział monemów:
1. ze względu na stopień autonomii syntaktycznej
a) autonomiczne - same wskazują na swoją funkcję niezależnie od miejsca w zdaniu -przysłówki
b) zależne - nie zawierają określonej funkcji, nie wskazują na funkcje innego monemu
c) związane - morfemy takie jak: sufiksy, prefiksy, czasu, l.m.
2. ze względu na funkcję
a) leksykalne - wyraz
b) gramatyczne - końcówki, rodzajniki
c) funkcyjne- przyimki, końcówki, spójniki; wskazują na funkcję innego monemu
edytowany przez argazedon: 30 wrz 2012