Cytat: xpabloxx1
nie zastanawiam się, doskonale wiem że jest 2 b/v i tak właśnie cały czas próbuje wszystko wymawiać.
moje pytanie tyczyło czegoś innego przecież
Spoko :). Po prostu nie pojmuję dlaczego Una napisała:
Cytat:
Jakos topornie i gburowato mi brzmi np. beo, bista, abe, pribado...DBD*...en fin...
Dla mnie V to V, a b to b...
* VEO, VISTA, AVE, PRIVADO, DVD
Pytałeś dlaczego tak wymawia i na pytanie Ci odpowiedziałem - wymawia "w", bo to nie robi różnicy... W języku hiszpańskim nie ma "b" i "w", jest jedna tylko głoska, do której alfabet nie jest właściwie dostosowany i zamiast używać jednego znaku, raz używają w piśmie "b", a raz "v". To Ty myślisz w kategoriach języka polskiego przez co Ci się wydaje, że raz mówią "w", a raz "b", tymczasem gdy mówią to samo... To tak jak w keczua nie ma różnicy, czy powiesz "o", czy "u" i osobie keczuajęzycznej nie przyjdzie do głowy taki problem bo to dla niej to samo, a Ty patrząc z punktu języka polskiego stworzysz sobie dziwny problem, czy się "o", czy "u" wymawia... Mogę Ci podać przykłady, że w jakimś dialekcie w jakiejś specyficznej pozycji zabrzmią jak prawdziwe [ b ], ale zabrzmią tak obie "b" i "v" o ile obie da się w tej pozycji zapisać wg przyjętej ortografii, więc nadal bez różnicy. I wiem, że Ty to wiesz, nie wiem tylko, dlaczego Una wymawia te głoski inaczej od siebie... Nie ma różnicy w wymowie tej głoski w
recibir i
vivir i próba zaznaczania różnicy jest błędem. Chociaż tu można dodać, że nie wszyscy rodowici użytkownicy hiszpańskiego to wiedzą i niektórzy, gdy starają się mówić bardzo poprawnie, próbują zaznaczać różnicę, której by normalnie nie wymówili.
I ciekawostka ze średniowiecza:
Cytat:
Lo que dijimos anteriormente para <i>, con su doble valor vocálico y consonántico es válido para esta grafía. Como vocal era /u/, pero como consonante podía ser /β/ en castellano y gallego-portugués, aunque dialectalmente se pronunciaba /v/ en lo que después sería el portugués del sur. En catalán también se daban ambas pronunciaciones más o menos con la misma distribución actual. El uso de <u> como consonante o vocal alternaba con <v>, que no era más que otra forma de escribir. Por tanto, era indistinto cverpo o cuerpo, o bien: cavallo o cauallo. De hecho, en latín también era así, pues se trataba de una vocal en LUX, pero era consonante en UALLEM. Fue también en el Renacimiento cuando se hizo la distinción actual. Es significativo observar que <u> consonante tenía un uso mucho mayor en el castellano medieval que en el actual. Se utilizaba según la pronunciación, de modo que tenemos: cauallo, cantaua, goujerno, ove (=hube), etc., que hoy se escriben con <b> debido a la reforma de la RAE del siglo XVIII que reintrodujo grafías etimologizantes en estos casos (no en todos: invierno frente a un hipotético *himbierno). En cambio, en portugués y catalán se mantiene <v>: cavalo : cavall; governo : govern, cantava, etc.
Cytat: xpabloxx1
właśnie jestem bardzo confused czy jest sens wymawiać ll inaczej
Ja
ll zwykle wymawiam podobnie do polskiego "dź" i sobie chwalę :), a czasem jak polskie "j".