Lección número quince - ¿Cuánto cuesta esta falda?
| - Merche, ¿las llaves que están en la mesa son las(1) tuyas(2)? - No, las mías están en mi bolso(3). - ¿Estás segura? - ¡Sí, hombre! Las que están en la mesa tienen que ser las de Felipe. - No, las suyas están en su habitación. - Pues no sé... A lo mejor son las de Laura. Ella siempre deja sus cosas por toda la casa. - Puede ser. |
- Merche, klucze które są na stole (to) są te twoje? - Nie, (te) moje są w mojej torebce. - Jesteś pewna? - Ależ tak! Te, które są na stole muszą być (tymi) Felipe. - Nie, (te) jego są w jego pokoju. - No to nie wiem... Może (to) są (te) Laury. Ona zawsze zostawia swoje rzeczy po całym domu. - Możliwe. |
|
| - Nasze dzieci uczą się w szkole brytyjskiej. A (te) wasze gdzie się uczą? - (Te) nasze jeszcze są zbyt małe, żeby iść do szkoły... |
- Nuestros hijos estudian en un colegio británico. Y los vuestros, ¿dónde estudian? - Los nuestros todavía son demasiado pequeños para ir al colegio... |
| - ¿Cuánto(1) cuesta(2) aquella falda? - ¿Cuál? ¿La roja? - No, la azul a cuadros. - Ah, no es muy cara. Sólo cuesta quince euros. |
- Ile kosztuje tamta spódnica? - Która? Ta czerwona? - Nie, ta niebieska w kratę. - Ach, nie jest bardzo droga. Kosztuje tylko 15 euro. |
|
| - O której godzinie puszczają (dosł. kładą) wiadomości? - Sądzę, że o dziewiątej. - Ile czasu trwają? - Jedną godzinę. |
- ¿A qué hora ponen(1) las noticias? - Creo que a las nueve. - ¿Cuánto tiempo duran(2)? - Una hora. |
|
| Por teléfono: - Restaurante Casa Valenciana, buenas tardes. - Buenas tardes. Quiero reservar(1) una mesa para esta noche. - ¿A qué hora quiere venir? - A las diez. - ¿Para cuántas(2) personas quiere la mesa? - Para cinco. - ¿Me(3) puede decir su nombre y apellido, por favor? - Me llamo John Smith. - ¿Puede repetir(4) su apellido, por favor? - Smith. Ese-eme-i-te-hache. - Ya está, gracias. Entonces tiene una mesa reservada para esta noche a las diez. - Muchas gracias. - De nada. - Hasta luego. - Adiós. |
Przez telefon: - Restauracja Casa Valenciana, dzień dobry. - Dzień dobry. Chcę zarezerwować stolik na dzisiejszy wieczór (dosł. ten wieczór). - O której godzinie chce Pan przyjść? - O dziesiątej. - Dla ilu osób chce Pan stolik? - Dla pięciu. - Może mi Pan podać (dosł. powiedzieć) swoje imię i nazwisko, proszę? - Nazywam się John Smith. - Może Pan powtórzyć swoje nazwisko, proszę? - Smith. Es-em-i-te-ha. - Już mam (dosł. jest), dziękuję. Tak więc ma Pan stolik zarezerwowany na ten wieczór o dziesiątej. - Bardzo dziękuję. - Nie ma za co. - Do zobaczenia. - Do widzenia. |
|
| - O której godzinie zwykle wracasz do domu na obiad (dosł. żeby zjeść obiad)? - Zwykle jem obiad o pierwszej, a później wracam do mojej pracy. |
- ¿A qué hora vuelves(1) normalmente a casa a comer? - Normalmente como a la una y luego vuelvo a mi trabajo. |
|
Observaciones Obserwacje
Kiedy zaimek dzierżawczy występuje samodzielnie, bez towarzyszącego mu rzeczownika, należy w hiszpańskim (podobnie jak chociażby w angielskim) użyć dłuższej formy tego zaimka. Te formy to:
| liczba pojedyncza | liczba mnoga |
| mío/-a/os/-as | nuestro/-a/os/-as |
| tuyo/-a/os/-as | vuestro/-a/os/-as |
| suyo/-a/os/-as | suyo/-a/os/-as |
Jak łatwo zauważyć, zaimki nuestro oraz vuestro wyglądają tak samo zarówno w długiej jak i krótkiej formie.
