Lección número dos - ¿Cómo te llamas?
¿Cómo te llamas(1) | Jak masz na imię? |
|
Me llamo Manuel. Soy(1) de España y vivo(2) en Madrid. | Mam na imię Manuel. Jestem z Hiszpanii i mieszkam w Madrycie. |
|
Mam na imię Monika. Jestem z Polski, ale mieszkam w Barcelonie. | Me llamo Mónica. Soy de Polonia, pero vivo en Barcelona. |
- ¡Hola! Soy Manuel. ¿Cómo te llamas? - Me llamo Mónica. - Mucho gusto. - Encantada.(1) |
- Cześć! Jestem Manuel. Jak masz na imię? - Mam na imię Monika. - Miło mi. (dosł. duża przyjemność) - Mnie również. (dosł. zachwycona) |
|
- Skąd jesteś? - Jestem Polką. A ty, jesteś stąd (dosł. z tutaj)? - Tak, jestem Hiszpanem. - Mieszkasz w Barcelonie? - Nie, mieszkam w Madrycie. A ty, gdzie mieszkasz? - Ja, w Barcelonie. |
- ¿De dónde eres? - Soy polaca(1). Y tú, ¿eres de aquí? - Sí, soy español.(2) - ¿Vives en Barcelona? - No, vivo en Madrid. Y tú, ¿dónde vives? - Yo, en Barcelona. |
|
Observaciones Obserwacje
- Jak łatwo zauważyć, w języku hiszpańskim - podobnie jak w polskim - nie trzeba używać zaimków osobowych (ja, ty, etc.)
- Warto też pamiętać, że do określenia swojej narodowości dużo naturalniej brzmi powiedzenie soy polaco/-a, niż soy de Polonia.
- Istnieją w języku hiszpańskim dwa czasowniki o znaczeniu być. W lekcji 1 pojawił się czasownik estar, nastomiast w tej - czasownik ser. Najprostsze ich rozróżnienie jest takie, że estar znaczy być w sensie fizycznym (znajdować się), natomiast ser ma pozostałe znaczenia.