Lección número catorce - Nuestro piso es pequeño.

- Ésta es nuestra casa.
- ¡Qué bonita! Nuestro piso es mucho más pequeño y oscuro. Aquí hay muchísima(1) luz.
- Sí, por esas ventanas entra(2) mucha luz.
- ¿Y qué tal vuestros vecinos? Porque los nuestros son horribles. Hacen mucho ruido por las noches y no podemos dormir(3).
- Nosotros dormimos bien, pero nuestros vecinos tampoco(4) son muy simpáticos. Sus hijos son muy mal educados. Se comportan(5) mal incluso con su perro.
- ¡Qué horror!
- To jest nasz dom.
- Ale ładny! Nasze mieszkanie jest dużo mniejsze (dosł. bardziej małe) i ciemne. Tutaj jest dużo światła.
- Tak, przez te okna wchodzi dużo światła.
- A jak tam wasi sąsiedzi? Bo (ci) nasi są straszni. Robią dużo hałasu w nocy i nie możemy spać.
- My śpimy dobrze, ale nasi sąsiedzi też nie są bardzo sympatyczni. Ich dzieci są bardzo źle wychowane. Zachowują się źle nawet wobec swojego psa (dosł. z ich psem).
- Jakie (to) straszne!
  1. istnieje w hiszpańskim tzw. superlativo absoluto (superlatyw absolutny), który wzmacnia znaczenie danego słowa; np. mucho (dużo) - muchísimo (bardzo, niezwykle dużo), interesante (interesujący) - interesantísimo (bardzo, niesamowicie interesujący/-a), guapa (ładna) - guapísima (bardzo, niezwykle ładna); tworzy się po prostu przez dodanie końcówki -ísimo/-ísima (w liczbie mnogiej dodaje się -s)
  2. czasownik regularny I grupy entrar - wchodzić
  3. czasownik nieregularny III grupy dormir (o:ue) - spać
  4. tampoco - też nie
  5. czasownik regularny zwrotny I grupy comportarse - zachowywać się

- Nasza nauczycielka niemieckiego jest bardzo miła i uczymy się (w sensie: przyswajamy) z nią bardzo dużo.
- Musicie się dużo uczyć?
- Tak, oczywiście. Ale myślę, że jej metoda jest bardzo dobra i przyswajamy dużo na samej lekcji.
- Jaka jest jej metoda?
- Mówimy (rozmawiamy) dużo na lekcji i nie koncentrujemy się na gramatyce.
- Wydaje się interesujące. Zwykle zamiast mówić trzeba uczyć się dużo gramatyki.
- Nasza nauczycielka zawsze mówi, że gramatyka nie jest tak ważna, bo nie pomaga dużo jeśli boimy się mówić.
- (Więc) (to) jest prawda (dosł. pewne).
- Nuestra profesora de alemán es muy maja(1) y aprendemos muchísimo con ella.
- ¿Tenéis que estudiar mucho?
- Sí, por supuesto. Pero creo que su método(2) es muy bueno y aprendemos mucho en la propia clase.
- ¿Cómo es su método?
- Hablamos mucho en clase y no nos concentramos(3) en la gramática.
- Parece interesante. Normalmente en vez de(4) hablar hay que estudiar mucho la gramática.
- Nuestra profesora siempre dice que la gramática no es tan importante porque no ayuda mucho si tenemos miedo de(5) hablar.
- Pues es cierto.
  1. majo - przyjemny, miły, ładny, piękny, etc.
  2. el método - metoda
  3. czasownik regularny zwrotny I grupy concentrarse - koncentrować się
  4. en vez de - zamiast
  5. tener miedo de algo/alguien - bać się czegoś/kogoś

- ¿Duermes bien en tu habitación?
- ¡Que va! Duermo fatal. Hay muchísimo ruido en la calle. Nunca(1) puedo descansar.
- ¿Y trabajar?
- Tampoco. En mi casa no me puedo concentrar.
- Sí, vivir en el centro de la ciudad puede ser horroroso.
- Śpisz dobrze w twoim pokoju?
- Ależ skąd! Śpię fatalnie. Jest bardzo dużo hałasu na ulicy. Nigdy nie mogę odpocząć.
- A pracować?
- Też nie. W moim domu nie mogę się skoncentrować.
- Tak, mieszkanie w centrum miasta może być straszne.
  1. w hiszpańskim w pewnych sytuacjach do negacji wystarcza jedno przeczenie, w innych konieczne są dwa; gdy słowa typu nigdy (nunca), nikt (nadie), nic (nada) stawiamy na początku zdania, nie potrzeba już dodatkowego słowa przeczącego; gdy natomiast chcemy je postawić dalej w zdaniu, na początku musimy dodatkowo postawić słowo nie (no), np. nunca duermo bien, ale no duermo bien nunca (nigdy nie śpię dobrze)

- Zawsze zostawiam mój samochód na ulicy.
- Dlaczego nie parkujesz w garażu?
- No bo zawsze się śpieszę i tak (w ten sposób) jest wygodniej (dosł. bardziej wygodnie).
- Siempre dejo(1) mi coche en la calle.
- ¿Por qué no aparcas en el garaje?
- Es que siempre tengo prisa(2) y así es más cómodo.
  1. czasownik regularny I grupy dejar - zostawiać
  2. tener prisa - śpieszyć się

Observaciones Obserwacje

Chyba jest już zupełnie jasne jak tworzy się zaimki dzierżawcze (mój, moja, moje, itd.). W języku hiszpańskim uzgadnia się te zaimki z rzeczownikiem po nich następującym (czyli dokładnie tak jak w języku polskim). Większość z nich odmienia się jedynie przez liczbę. Tylko pierwsza i druga osoba liczby mnogiej odmieniają się zarówno przez liczbę jak i rodzaj. Trzecia osoba liczby pojedynczej oraz mnogiej są identyczne Tak więc mówimy np.:

mi coche mój samochód - mis coches moje samochody

tu hija twoja córka - tus hijas twoje córki

su coche jego/jej/ich samochód - sus coches jego/jej/ich samochody

nuestro coche nasz samochód - nuestros coches nasze samochody

nuestra hija nasza córka - nuestras hijas nasze córki

vuestro coche wasz samochód - vuestros coches wasze samochody

vuestra hija wasza córka - vuestras hijas wasze córki

Szczegóły można oczywiście znaleźć na stronie z gramatyką (zaimki).

Zostaw komentarz:
Zaloguj się aby dodać komentarz. Nie masz konta? Zarejestruj się.
Komentarze (6)

muy bien, me encanta ;)

Racja. Steff jest mądry!

haha super zaplon! on to napisal 26 sierpnia 2004 !! haha

Niestety nie zgadzam się z Tobą...a czy twoje gg to :9610774

dzięki, poprawimy

W tym dziale jest błąd w oznaczeniach przypisów. Blad zaczyna sie od drugiej tabelki.