Lección número catorce - Nuestro piso es pequeño.
| - Ésta es nuestra casa. - ¡Qué bonita! Nuestro piso es mucho más pequeño y oscuro. Aquí hay muchísima(1) luz. - Sí, por esas ventanas entra(2) mucha luz. - ¿Y qué tal vuestros vecinos? Porque los nuestros son horribles. Hacen mucho ruido por las noches y no podemos dormir(3). - Nosotros dormimos bien, pero nuestros vecinos tampoco(4) son muy simpáticos. Sus hijos son muy mal educados. Se comportan(5) mal incluso con su perro. - ¡Qué horror! |
- To jest nasz dom. - Ale ładny! Nasze mieszkanie jest dużo mniejsze (dosł. bardziej małe) i ciemne. Tutaj jest dużo światła. - Tak, przez te okna wchodzi dużo światła. - A jak tam wasi sąsiedzi? Bo (ci) nasi są straszni. Robią dużo hałasu w nocy i nie możemy spać. - My śpimy dobrze, ale nasi sąsiedzi też nie są bardzo sympatyczni. Ich dzieci są bardzo źle wychowane. Zachowują się źle nawet wobec swojego psa (dosł. z ich psem). - Jakie (to) straszne! |
|
| - Nasza nauczycielka niemieckiego jest bardzo miła i uczymy się (w sensie: przyswajamy) z nią bardzo dużo. - Musicie się dużo uczyć? - Tak, oczywiście. Ale myślę, że jej metoda jest bardzo dobra i przyswajamy dużo na samej lekcji. - Jaka jest jej metoda? - Mówimy (rozmawiamy) dużo na lekcji i nie koncentrujemy się na gramatyce. - Wydaje się interesujące. Zwykle zamiast mówić trzeba uczyć się dużo gramatyki. - Nasza nauczycielka zawsze mówi, że gramatyka nie jest tak ważna, bo nie pomaga dużo jeśli boimy się mówić. - (Więc) (to) jest prawda (dosł. pewne). |
- Nuestra profesora de alemán es muy maja(1) y aprendemos muchísimo con ella. - ¿Tenéis que estudiar mucho? - Sí, por supuesto. Pero creo que su método(2) es muy bueno y aprendemos mucho en la propia clase. - ¿Cómo es su método? - Hablamos mucho en clase y no nos concentramos(3) en la gramática. - Parece interesante. Normalmente en vez de(4) hablar hay que estudiar mucho la gramática. - Nuestra profesora siempre dice que la gramática no es tan importante porque no ayuda mucho si tenemos miedo de(5) hablar. - Pues es cierto. |
|
| - ¿Duermes bien en tu habitación? - ¡Que va! Duermo fatal. Hay muchísimo ruido en la calle. Nunca(1) puedo descansar. - ¿Y trabajar? - Tampoco. En mi casa no me puedo concentrar. - Sí, vivir en el centro de la ciudad puede ser horroroso. |
- Śpisz dobrze w twoim pokoju? - Ależ skąd! Śpię fatalnie. Jest bardzo dużo hałasu na ulicy. Nigdy nie mogę odpocząć. - A pracować? - Też nie. W moim domu nie mogę się skoncentrować. - Tak, mieszkanie w centrum miasta może być straszne. |
|
| - Zawsze zostawiam mój samochód na ulicy. - Dlaczego nie parkujesz w garażu? - No bo zawsze się śpieszę i tak (w ten sposób) jest wygodniej (dosł. bardziej wygodnie). |
- Siempre dejo(1) mi coche en la calle. - ¿Por qué no aparcas en el garaje? - Es que siempre tengo prisa(2) y así es más cómodo. |
|
Observaciones Obserwacje
Chyba jest już zupełnie jasne jak tworzy się zaimki dzierżawcze (mój, moja, moje, itd.). W języku hiszpańskim uzgadnia się te zaimki z rzeczownikiem po nich następującym (czyli dokładnie tak jak w języku polskim). Większość z nich odmienia się jedynie przez liczbę. Tylko pierwsza i druga osoba liczby mnogiej odmieniają się zarówno przez liczbę jak i rodzaj. Trzecia osoba liczby pojedynczej oraz mnogiej są identyczne Tak więc mówimy np.:
mi coche mój samochód - mis coches moje samochody
tu hija twoja córka - tus hijas twoje córki
su coche jego/jej/ich samochód - sus coches jego/jej/ich samochody
nuestro coche nasz samochód - nuestros coches nasze samochody
nuestra hija nasza córka - nuestras hijas nasze córki
vuestro coche wasz samochód - vuestros coches wasze samochody
vuestra hija wasza córka - vuestras hijas wasze córki
Szczegóły można oczywiście znaleźć na stronie z gramatyką (zaimki).
